Od Lizzie CD Reamona

Popatrzyłam na lisa z niepokojem. Co on zamierzał zrobić..? Nasze nosy były tuż przy sobie, dotykały do siebie. I wtedy zrobił coś, czego nigdy bym nie powiedziała, że zrobi. Reamon delikatnie polizał mnie po pysku, co ku mojemu zdziwieniu odwzajemniłam. Całkiem mimowolnie. Czemu ja to zrobiłam?! Teraz to już było nieważne, bo znów nie mogłam się pozbyć tego uczucia. I czegoś dziwnego w żołądku, ale to chyba nie był głód. Kiedy ostatni raz tak miałam..? Nie pamiętam, czy w ogóle. Chociaż, na tej wizji czułam coś podobnego. Nie będę się nad tym teraz zastanawiać.
Zaraz po tym pocałunku lis się odsunął, patrząc na mnie z tym swoim sarkastycznyn uśmieszkiem, który w tej chwili wyglądał całkiem uroczo.. O czym ty myślisz, Lizzie?!
- No, żegnaj, małolato. - powiedział, nadal się uśmiechając.
- Nie jestem małolatą! - burknęłam, nadal obrażona za to słowo. - Moja mama też późno dostała cieczki, a to jest dziedziczne..
- Tak tak, dobrze, małolato. - parsknął. - Wpadnę później.. Może.
- A co, jak dostanę niedługo..? - mruknęłam, bardziej sama do siebie niż do Reamona.
Lis drgnął.
- Oh, nic się nie stanie. - odparł cicho. - Nie wyjdziesz stąd, więc nikt obcy się do ciebie nie dobierze. Ale zapewne ci trochę odwali. To zupełnie normalne. Nie przejmuj się tym, jeśli z takiej grzecznej, uroczej małolaty zrobisz się puszczalska. To mija.
- Nie jestem uroczą małolatą! - zaprotestowałam po raz kolejny.
- Nawet nie wiesz jak uroczą małolatą. - Uśmiechnął się z politowaniem. - Niech ci będzie, zostanę z tobą jeszcze trochę. Ale to tylko dlatego, że tak śmiesznie się denerwujesz. Małolato.
Usiadłam na przeciwko niego, wbijając wzrok w jego pysk. Lis zrobił to samo, znów sarkastycznie się uśmiechając, co znów wydało mi się urocze. Dlaczego..? Huh. I do tego to dziwne uczucie gdzieś w żołądku. Nie byłam głodna, to czuć inaczej. Przekrzywiłam głowę, nadal mu się przyglądając. Miał całkiem ładny pysk. Trzeba mu było przyznać, że miał to coś, cokolwiek to jest.

Reamon?