Od Rudego

Był późny wieczór. Wszędzie dookoła panowała ciemność. Od czasu do czasu, dochodziły mnie ciche odgłosy sów, które prawdopodobnie wyruszyły już na łowy, podobnie jak ja. Zwykle uciekam się do prostszych sposobów na zdobycie posiłku, by zbytnio się nie przemęczyć, a każdy wytrawny łowca wie, iż dobrze jest polować pod osłoną nocy, bowiem czujność zwierzyny, jest wtedy w pewnym sensie uśpiona, co z całą pewnością ułatwia schwytanie stworzenia. Element zaskoczenia, należy chyba do najbardziej opłacalnych taktyk polowania, choć łowy grupowe, również potrafią przynieść niemałe korzyści. Jedynym minusem pogoni za ofiarą nocą, jest chyba sama ciemność, ale dla dobrze przystosowanego do takowych warunków drapieżnika, ten czynnik raczej nie powinien stanowić przeszkody. Pomknąwszy leśną ścieżką, wkrótce natknąłem się na wyjątkowo apetyczny trop. Przez moment zastanawiałem się, co mogło go pozostawić, by po chwili ruszyć w dalszą drogę. Sądząc po zapachu - mocnym i intensywnym; możnaby wywnioskować, iż zostawił go pewien łasicowaty. Zaledwie kilka minut później, moje przypuszczenia odnośnie zwierzyny, okazały się trafne. Trop który zwęszyłem pozostawiła młoda łasica. Teraz pozostawało pytanie, jak wejść do jej maleńkiej norki. Jamka była umiejscowiona tuż pod korzeniami wysokiego dębu, rosnącego nieopodal pewnej polany. Nie tracąc czasu, zabrałem się za kopanie, intensywnie wydrapując czarnymi, ostrymi pazórami glebę, by jak najszybciej dostać się do schronienia ofiary.
***
Przełknąwszy zdobyty posiłek, ze smakiem oblizałem pysk. Wreszcie, zaspokoiłem głód. Nie żebym narzekał na swój los, ale życie wygnańca, to nie przelewki. Trzeba być naprawdę dobrym łowcą, by przetrwać samemu. Co gorsza, zbliżają się dwie najtrudniejsze pory roku, mianowicie jesień i zima. Tak, podczas tych miesięcy ginie wielu. Natura bywa okrutna i zapewne większość z nas, nie dożyje następnej wiosny, ale cóż począć? Widocznie taki los jest nam pisany i choćbyśmy nie wiem, co zrobili i tak tego nie zmienimy.