Od Reamona CD Lizzie

Gdy lisica wyczuła, że z kwiatami jest coś nie tak, podjęła próbę wyjścia i odsunięcia się od tego zapachu, co skutecznie uniemożliwiłem jej napierając od tyłu.
- Wdychaj mała, wdychaj. - mruknąłem ze złośliwym uśmieszkiem, po chwili łapy się pod nią ugięły. Oho. Odpłynęła.
Niewiele myśląc, podrzuciłem drobne ciało rudej na swój grzbiet i poszedłem do domu. W połowie drogi zaczęła się budzić.
- Mamo? Tato? - szepnęła. - śniło mi się.. WYPUŚĆ MNIE! Proszę, zostaw mnie! - no i czar kwiatów prysł. Wypatrzyłem kolejny krzaczek, więc podszedłem do niego i zrzuciłem młodą z grzbietu.
- Nikt cię nie usłyszy, słoneczko. Oszczędzaj swój piękny głosik na błaganie o litość, kiedy już z tobą skończę. - uśmiechnąłem się podtrzymując jej łepek w kępach kwiatu. Wyrywała się, a potem uciszyła. Jak gdyby nigdy nic. To był znak, że mogę kontynuować nasz jakże uroczy spacerek.
Wolnym krokiem dotarłem w końcu do leśniczówki. Otworzyłem drzwi i wrzuciłem 'towar' do środka. Pytanie za sto punktów. Sprzedać ją, czy zostawić dla siebie? Inaczej. Sprzedam, gdy znajdę odpowiedniego kupca, a to trochę zajmie, wiec najpierw zajmę się nią osobiście. Zniosłem moją drogą alfę do piwnicy. Właściwie, była ładnie urządzona. Z jednej strony cela z łóżkiem, z drugiej przeróżna maszyneria. Witamy w 'Pokoju Zabaw Pana Ramona'.
Wrzuciłem ją na łóżko i przyjrzałem dokładnie. Nie ma zabawy, gdy jest nieprzytomna. Właściwie, to mógłbym już coś zorganizować, ale zwyczajnie nie miałem na to ochoty. Zamiast tego przechyliłem łapą pysk rudej i złożyłem na nim delikatny pocałunek.
- Dobrze się wyśpij, Pani. Nie żebym się martwił, ale przyda się Tobie doładowanie baterii.. - westchnąłem zakluczając jej pokój, po czym udałem się na górę. Wydawało mi się, czy ktoś pukał?

O Pani?