Od Lizzie CD Reamona

   A więc to dlatego jeszcze żyje. Reamon był synem jednego z dwóch najpotężniejszych bogów. Bogowie.. bogowie muszą być niezłymi skurwysynami, wiedząc w jakich warunkach wychowywał się ich synek. To była skrajna głupota, pozwolić zostać mu u takiego ojca, w takiej rodzinie.. w końcu im potężniejszy bóg, tym potężniejsze jest jego dziecko. Moon bez wątpienia jest potężnym bogiem. Gdyby Morpheus nie przejął w porę Reya, mogłoby się to skończyć naprawdę źle. Kto wie, do czego mógłby się posunąć, wiedząc o swojej sile. Całe szczęście, że nic się nie stało, całe szczęście.. Chociaż, kto wie, ile lisów ma już na sumieniu. Grunt, że nie posunie się do kolejnych morderstw. A przynajmniej taką miałam nadzieję. Reszta bogów powinna mu to skutecznie uniemożliwić, chociaż wcześniej pokazali, gdzie mają potomka swojego dowódcy. A może nie wiedzieli.. nie, Balor wiedział, musiał wiedzieć. Morpheus także. Co z nimi, do cholery? Czemu nie zareagowali? Przecież mogli, na pewno musiała być jakaś okazja. Mazikeen musiał często zostawiać swoje dzieci, przecież któryś z nich mógł w tym czasie zakraść się do nory i wyciągnąć szczeniaki. Nawet pewnie nie musiał tam schodzić, pewnie mógł użyć jakiś swoich boskich mocy, ale żaden z nich tego nie zrobił, jakby nie zdawali sobie sprawy z zaskoczenia. Czemu sam dumny ojciec też się nie zainteresował losem swoich potomków, tylko zostawił je na pastwę losu? Nie ma co, medal ojca roku dla tego pana. Chwila, chwila. Jest jeszcze jedna sprawa. Co z rodzeństwem Reya? Musiał jakieś mieć. Lisy rzadko kiedy rodzą się pojedynczo. Właśnie, przecież miał siostrę. Mizuri, chyba tak miała na imię. Skoro byli rodzeństwem, to logiczne, że mieli tego samego ojca, Moona. Tyle, że ona jeszcze o niczym nie wie. Niby jak ma wiedzieć?
 — Rey. — szepnęłam, mój głos był ledwo słyszalny. — Co z Mizuri? Przecież ona o niczym nie wie..

Rey?